Samen met twee mede hostelgenootjes (Kanako, 30 en Mai, 40 jaar oud) heb ik vanmorgen 'vrijwillegerswerk' gedaan in Cairo.
Mai vertelde mij dat ze 'iets' met kinderen deed bij een kerk.
Tuurlijk mocht ik mee.
De mini bus stopte langs een soort van vuilnisbuilt en het spoor, waar wij overheen moesten en wat schijnbaar heel normaal was.
Dit was duidelijk 1 van de armere buitenwijken van Cairo.
Een hek werd voor ons opengemaakt. Na 100 deuren en gangetjes, binnenplaatsen en halletjes kwamen we in een kamer met baby bedjes gevult met ongeveer 30 babies.
Het was heel normaal dat IK gewoon mee was, dat niemand Engels sprak en dat wij 3en al die babies wakker moesten maken en op de grond moesten leggen.
Vervolgens gingen we met ze 'spelen', in mijn geval proberen te zorgen dat ze allemaal stopten met huilen. Daarna gingen we ze eten geven en werd ik helemaal onder gekotst door 1 van mijn babies.
Om 12 uur gingen we weer weg en liet Mai ons een paar bijzondere plekken zien. In de buurt van het 'babyhuis' waren allemaal kerken en Christelijke dingen uit de rotsen gehakt. We zagen een soort van amphie theater wat in de rotsen naar beneden liep en waar zeker een paar honderd mensen een kerkdienst zouden kunnen bijwonen.
In Egypte leven veel Christenen natuurlijk, wel apart om dat zo te zien ineens.
Mai vertelde mij dat ze 'iets' met kinderen deed bij een kerk.
Tuurlijk mocht ik mee.
De mini bus stopte langs een soort van vuilnisbuilt en het spoor, waar wij overheen moesten en wat schijnbaar heel normaal was.
Dit was duidelijk 1 van de armere buitenwijken van Cairo.
Een hek werd voor ons opengemaakt. Na 100 deuren en gangetjes, binnenplaatsen en halletjes kwamen we in een kamer met baby bedjes gevult met ongeveer 30 babies.
Het was heel normaal dat IK gewoon mee was, dat niemand Engels sprak en dat wij 3en al die babies wakker moesten maken en op de grond moesten leggen.
Vervolgens gingen we met ze 'spelen', in mijn geval proberen te zorgen dat ze allemaal stopten met huilen. Daarna gingen we ze eten geven en werd ik helemaal onder gekotst door 1 van mijn babies.
Om 12 uur gingen we weer weg en liet Mai ons een paar bijzondere plekken zien. In de buurt van het 'babyhuis' waren allemaal kerken en Christelijke dingen uit de rotsen gehakt. We zagen een soort van amphie theater wat in de rotsen naar beneden liep en waar zeker een paar honderd mensen een kerkdienst zouden kunnen bijwonen.
In Egypte leven veel Christenen natuurlijk, wel apart om dat zo te zien ineens.